PT/PTT
وله خون گیری یکبار مصرف PT-PTT حاوی ضد انعقاد سدیم سیترات (Sodium Citrate) با غلظت %3.2 است که برای انجام آزمایش‌های انعقادی، مطالعه عملکرد در پلاکت ها و سرعت رسوب خون، PTT و PT و فیبرونوژن (Fibrinogen) مورد استفاده قرار می‌گیرد.
لوله جمع آوری نمونه خون PT-PTT در مواردی استفاده می‌شود که انجام تست‌های (PT) Prothrombin Time و (PTT) Activated Partial Thromboplastin Time مورد نیاز است. این لوله‌ها حاوی تری سدیم سیترات بعنوان ماده ضد انعقاد هستند که در حال حاضر برای آزمایش PT و PTT استفاده می شود.
در آزمایشات مربوط به انعقاد، حفظ نسبت مقدار سیترات سدیم به خون می‌بایست 1 به 9 باشد. تغییرات غلظت سیترات می‌تواند اثرات مهمی در PT و PTT داشته باشد، بنابراین تغییرات غلظت در آزمایشگاه توصیه نمی‌شود و یک محلول 2/3 یا 8/3 درصد به عنوان غلظت استاندارد است.
PTT تست غربالگری است که به ارزیابی توانایی فرد در تشکیل لخته‌های خون به طور مناسب کمک می‌کند. PTT علاوه بر اندازه گیری مدت زمان لازم برای تشکیل لخته، مقدار و نیز عملکرد فاکتورهای انعقادی دخیل در مسیر داخلی و مسیر مشترک را نیز ارزیابی می‌کند.
این آزمایش در مواردی که بیمار داروی رقیق کننده خون همچون وارفارین مصرف می کند برای بررسی چگونگی عملکرد دارو و به منظور جلوگیری از لخته شدن خون توسط پزشک تجویز می‌شود. وقتی بیمار داروی ضد انعقاد مصرف نمی‌کند اما علائم یا نشانه‌های اختلال خونریزی را نشان می‌دهد، آزمایش PT تجویز می‌شود. از جمله خون دماغ شدن، خونریزی لثه‌ها، کبودی، خون در مدفوع یا ادرار، ورم و آماس مفاصل، از دست دادن بینایی، کم خونی و غیره
نام
PT/PTT
حجم خون
3cc
جنس لوله
PP
رنگ درپوش
بنفش
ماده افزودنی
سدیم سیترات
سایز لوله
۱۲*۸۶
حجم محلول
۲۰۰ میکرون
غلظت محلول
۳۲ gr/Lit
کاربرد
فیبرونژن
ویژگی‌های محصول
۱-تولیدشده با استفاده از دستگاه های اتوماتیک
۲-عدم نشتی خون، ضمن بسته شدن راحت در لوله ها
۳-نشانه‌گذاری لوله جهت افزایش دقت نسبت خون به مواد افزودنی
۴-حاوی افزودنی ها با غلظت دقیق، طبق استانداردهای بین‌المللی CLSI
۵-استفاده از لیبل ضدآب، دارای اطلاعات دقیق و کامل نوع لوله و افزودنی آن
۶-استفاده از پلیمرPP با گرید ویژه جهت جلوگیری از تداخل در نتایج آزمایش
چه زمانی آزمایش PTT انجام می‌شود؟
پزشک شما تست PTT را برای بررسی عامل خونریزی طولانی مدت یا زیاد تجویز می‌کند. نشانه‌هایی که باعث می‌شود پزشک شما این آزمایش را تجویز کند شامل موارد زیر است:
وجود خون در ادرار
خونریزی‌های مکرر یا شدید بینی
پریود شدید یا طولانی
درد و تورم مفاصل
کبودی در اثر ضربات کوچک
آزمایش PTT برای تشخیص یک بیماری خاص استفاده نمی‌شود، اما اطلاعات مفیدی در مورد مشکلات انعقاد خون در اختیار پزشک قرار می‌دهد. چنانچه نتیجه آزمایش شما نرمال نباشد، پزشک آزمایش‌های بیشتری را برای تشخیص علت این اختلال تجویز می‌کند. همچنین هنگامی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنید، این آزمایش برای بررسی وضعیت انعقاد خون شما تجویز می‌شود.
شرایط انجام تست PTT
برای انجام آزمایش PTT شرایط بخصوصی اعلام نشده و نیاز نیست حتما ناشتا باشید.دقت کنید که پیش از انجام تست PTT نباید دارویی مصرف کنید یا پیش از آن با پزشک مشورت نمایید. برخی از این داروها می‌توانند موارد زیر باشند:
ویتامین C
آنتی هیستامین
آسپرین
وارفارین
هپارین
تفاوت PT و PTT در آزمایش خون چیست؟
همان طور که گفتیم نتایج آزمایش PTT هیچ بیماری خاصی را شناسایی نمی‌کند. این تست در واقع فقط اطلاعاتی در مورد سرعت لخته شدن خون شما ارائه می‌کند. بیماری‌ها یا شرایط ویژه‌ای می‌تواند باعث نتایج غیر عادی PTT شوند. به طور کلی بیماری‌های زیر می‌توانند باعث تغییر در نتیجه آزمایش شما شوند:
هموفیلی A و B
کاهش فاکتورهای انعقادی خون
هیپوفیبرینوژنمی (Hypofibrinogenemia) یا بیماری فون ویلبراند (بیماری که موجب لخته شدن غیرعادی خون فرد می‌شود.)
برخی داروها مانند رقیق‌کننده‌های خون هپارین و وارفارین
انعقاد درون رگی منتشر (اختلالی که موجب می‌شود پروتئین‌های مسئول لخته شدن خون بیش از حد فعال باشند.)
مشکلات تغذیه مثل کمبود ویتامین K یا سوء هاضمه
داروهای ضد انعقاد لوپوس
سرطان خون
بیماری کبد
بیماری‌های تاثیرگذار در نتایج آزمایش PTT
پروترومبین (Prothrombin) و ترومبوپلاستین (Thromboplastin) دو فاکتور مهم در انعقاد خون هستند. PT در آزمایش خون مدت زمانی را که طول می‌کشد تا لخته خون تشکیل شود اندازه‌گیری می‌کند. اما آزمایش زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT) هنگامی انجام می‌شود که بیمار خونریزی یا لخته شدن خون، بدون علت روشن داشته باشد. تست PTT غالبا به عنوان اولین تست هنگام بررسی علت خونریزی تجویز می‌شود.
پس از تشکیل لخته خون در محل زخم، فاکتورهای انعقادی یکی پس از دیگری فعال می‌شوند. برای اینکه فرایند لخته شدن کامل شود، لازم است که مقدار کافی از هر فاکتور انعقادی وجود داشته باشد و به درستی عمل کند. مقدار کم هر کدام ممکن است باعث خونریزی طولانی مدت شود، همچنین مقدار بیش از حد هر فاکتور می‌تواند باعث لخته شدن بیش از حد شود.
تست‌های مرتبط با آزمایش PTT
همراه با تست PTT ممکن است متخصص انجام چند تست دیگر را نیز برای شناسایی بیماری‌ها یا اختلال‌های مشکوک تجویز کند:
آزمایش PT:این تست نیز مدت زمان لخته شدن خون را اندازه‌گیری خواهد کرد.
آزمایش PLT: این آزمایش به شمارش پلاکت‌های خون می‌پردازد.
آزمایش CT یا (Clotting Time) و آزمایش Bleeding Time یا BT: این تست‌ها با هدف بررسی مدت زمان لازم برای تشکیل لخته و توقف خونریزی تجویز می‌شوند.
آزمایش Fibrinogen: با انجام تست Fibrinogen فعالیت فیبرینوژن مورد بررسی قرار گرفته. این تست معمولا در زمان‌هایی همراه با PTT همراه خواهد بود که پزشک بخواهد احتمال ابتلا به بیماری قلبی عروقی و خونریزی یا ترومبوز را ارزیابی کند و یا اینکه بیماری بروز کرده و بخواهند سطح آن را بررسی کنند.
تست عامل انعقاد: در این تست فاکتورهای انعقادی مورد بررسی قرار می‌گیرند. این تست به شناسایی پروتئین‌ها یا کمبود سطح پروتئین‌ها کمک می‌کند.
ارسال پیام
تصاویر محصول
